سورة الطلاق

 

سورة الطلاق

 

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ای پیامبر! هر زمان خواستید زنان را طلاق دهید، در زمان عده، آنها را طلاق گویید ( زمانی که از عادت ماهانه پاک شده و با همسرشان نزدیکی نکرده باشند )، و حساب عده را نگه دارید; و از خدایی که پروردگار شماست بپرهیزید; نه شما آنها را از خانه‏هایشان بیرون کنید و نه آنها (در دوران عده) بیرون روند، مگر آنکه کار زشت آشکاری انجام دهند; این حدود خداست، و هر کس از حدود الهی تجاوز کند به خویشتن ستم کرده; تو نمی‏دانی شاید خداوند بعد از این، وضع تازه (و وسیله اصلاحی) فراهم کند! (1)

و چون عده آنها سرآمد، آنها را بطرز شایسته‏ای نگه دارید یا بطرز شایسته‏ای از آنان جدا شوید; و دو مرد عادل از خودتان را گواه گیرید; و شهادت را برای خدا برپا دارید; این چیزی است که مؤمنان به خدا و روز قیامت به آن اندرز داده می‏شوند! و هر کس تقوای الهی پیشه کند، خداوند راه نجاتی برای او فراهم می‏کند، (2)

و او را از جایی که گمان ندارد روزی می‏دهد; و هر کس بر خدا توکل کند، کفایت امرش را می‏کند; خداوند فرمان خود را به انجام می‏رساند; و خدا برای هر چیزی اندازه‏ای قرار داده است! (3)

و از زنانتان، آنان که از عادت ماهانه مایوسند، اگر در وضع آنها (از نظر بارداری) شک کنید، عده آنان سه ماه است، و همچنین آنها که عادت ماهانه ندیده‏اند; و عده زنان باردار این است که بار خود را بر زمین بگذارند; و هر کس تقوای الهی پیشه کند، خداوند کار را بر او آسان می‏سازد! (4)

این فرمان خداست که بر شما نازل کرده; و هر کس تقوای الهی پیشه کند، خداوند گناهانش را می‏بخشد و پاداش او را بزرگ می‏دارد! (5)

آنها ( زنان مطلقه) را هر جا خودتان سکونت دارید و در توانایی شماست سکونت دهید; و به آنها زیان نرسانید تا کار را بر آنان تنگ کنید (و مجبور به ترک منزل شوند); و اگر باردار باشند، نفقه آنها را بپردازید تا وضع حمل کنند; و اگر برای شما (فرزند را) شیر می‏دهند، پاداش آنها را بپردازید; و (درباره فرزندان، کار را) با مشاوره شایسته انجام دهید; و اگر به توافق نرسیدید، آن دیگری شیردادن آن بچه را بر عهده می‏گیرد. (6)

آنان که امکانات وسیعی دارند، باید از امکانات وسیع خود انفاق کنند و آنها که تنگدستند، از آنچه که خدا به آنها داده انفاق نمایند; خداوند هیچ کس را جز به مقدار توانایی که به او داده تکلیف نمی‏کند; خداوند بزودی بعد از سختیها آسانی قرار می‏دهد! (7)

چه بسیار شهرها و آبادیها که اهل آن از فرمان خدا و رسولانش سرپیچی کردند و ما بشدت به حسابشان رسیدیم و به مجازات کم‏نظیری گرفتار ساختیم! (8)

آنها آثار سوء کار خود را چشیدند; و عاقبت کارشان خسران بود! (9)

خداوند عذاب سختی برای آنها فراهم ساخته; پس از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید ای خردمندانی که ایمان آورده‏اید! (زیرا) خداوند چیزی که مایه تذکر است بر شما نازل کرده; (10)

رسولی به سوی شما فرستاده که آیات روشن خدا را بر شما تلاوت می‏کند تا کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‏اند، از تاریکیها بسوی نور خارج سازد! و هر کس به خدا ایمان آورده و اعمال صالح انجام دهد، او را در باغهایی از بهشت وارد سازد که از زیر (درختانش) نهرها جاری است، جاودانه در آن می‏مانند، و خداوند روزی نیکویی برای او قرار داده است! (11)

خداوند همان کسی است که هفت آسمان را آفرید، و از زمین نیز همانند آنها را; فرمان او در میان آنها پیوسته فرود می‏آید تا بدانید خداوند بر هر چیز تواناست و اینکه علم او به همه چیز احاطه دارد! (12)