سورة الدخان

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

حم (1)

سوگند به این کتاب روشنگر، (2)

که ما آن را در شبی پر برکت نازل کردیم; ما همواره انذارکننده بوده‏ایم! (3)

در آن شب هر امری بر اساس حکمت (الهی) تدبیر و جدا می‏گردد. (4)

(آری، نزول قرآن) فرمانی بود از سوی ما; ما (محمد (ص) را) فرستادیم! (5)

اینها همه بخاطر رحمتی است از سوی پروردگارت، که شنونده و داناست! (6)

(همان) پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آنهاست، اگر اهل یقین هستید! (7)

هیچ معبودی جز او نیست; زنده می‏کند و می‏میراند; او پروردگار شما و پروردگار پدران نخستین شماست! (8)

ولی آنها در شکند و (با حقایق) بازی می‏کنند. (9)

پس منتظر روزی باش که آسمان دود آشکاری پدید آورد... (10)

که همه مردم را فرامی‏گیرد; این عذاب دردناکی است! (11)

(می‏گویند:) پروردگارا! عذاب را از ما برطرف کن که ایمان می‏آوریم. (12)

چگونه: و از کجا متذکر می‏شوند با اینکه رسول روشنگر (با معجزات و منطق روشن) به سراغشان آمد! (13)

سپس از او روی گردان شدند و گفتند: «او تعلیم یافته‏ای دیوانه است!» (14)

ما عذاب را کمی برطرف می‏سازیم، ولی باز به کارهای خود بازمی‏گردید! (15)

(ما از آنها انتقام می‏گیریم) در آن روز که آنها را با قدرت خواهیم گرفت; آری ما انتقام گیرنده‏ایم! (16)

ما پیش از اینها قوم فرعون را آزمودیم و رسول بزرگواری به سراغشان آمد، (17)

(و به آنان گفت: امور) بندگان خدا را به من واگذارید که من فرستاده امینی برای شما هستم! (18)

و در برابر خداوند تکبر نورزید که من برای شما دلیل روشنی آورده‏ام! (19)

و من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه می‏برم از اینکه مرا متهم کنید! (20)

و اگر به من ایمان نمی‏آورید، از من کناره‏گیری کنید (و مانع ایمان آوردن مردم نشوید)! (21)

(آنها هیچ یک از این پندها را نپذیرفتند، و موسی) به پیشگاه پروردگارش عرضه داشت: اینها قومی مجرمند! (22)

(به او دستور داده شد:) بندگان مرا شبانه حرکت ده که شما تعقیب می‏شوید! (23)

(هنگامی که از دریا گذشتید) دریا را آرام و گشاده بگذار (و بگذر) که آنها لشکری غرق‏شده خواهند بود! (24)

(سرانجام همگی نابود شدند و) چه بسیار باغها و چشمه‏ها که از خود به جای گذاشتند، (25)

و زراعتهاو قصرهای زیبا و گرانقیمت، (26)

و نعمتهای فراوان دیگر که در آن (غرق) بودند! (27)

اینچنین بود ماجرای آنان! و ما (اموال و حکومت) اینها را میراث برای اقوام دیگری قرار دادیم! (28)

نه آسمان بر آنان گریست و نه زمین، و نه به آنها مهلتی داده شد! (29)

ما بنی اسرائیل را از عذاب ذلت‏بار رهایی بخشیدیم; (30)

از فرعون که مردی متکبر و از اسرافکاران بود! (31)

ما آنها را با علم (خویش) بر جهانیان برگزیدیم و برتری دادیم، (32)

و آیاتی (از قدرت خویش) را به آنها دادیم که آزمایش آشکاری در آن بود (ولی آنان کفران کردند و مجازات شدند)! (33)

اینها ( مشرکان) می‏گویند: (34)

«مرگ ما جز همان مرگ اول نیست و هرگز برانگیخته نخواهیم شد! (35)

اگر راست می‏گویید پدران ما را (زنده کنید و) بیاورید (تا گواهی دهند)!» (36)

آیا آنان بهترند یا قوم «تبع‏» و کسانی که پیش از آنها بودند؟! ما آنان را هلاک کردیم، چرا که مجرم بودند! (37)

ما آسمانها و زمین و آنچه را که در میان این دو است به بازی (و بی‏هدف) نیافریدیم! (38)

ما آن دو را جز بحق نیافریدیم; ولی بیشتر آنان نمی‏دانند! (39)

روز جدایی (حق از باطل) وعده‏گاه همه آنهاست! (40)

روزی که هیچ دوستی کمترین کمکی به دوستش نمی‏کند، و از هیچ‏سو یاری نمی‏شوند; (41)

مگر کسی که خدا او را مورد رحمت قرار داده، چرا که او عزیز و رحیم است! (42)

مسلما درخت زقوم... (43)

غذای گنهکاران است، (44)

همانند فلز گداخته در شکمها می‏جوشد; (45)

جوششی همچون آب سوزان! (46)

(آنگاه به ماموران دوزخ خطاب می‏شود:) این کافر مجرم را بگیرید و به میان دوزخ پرتابش کنید! (47)

سپس بر سر او از عذاب جوشان بریزید! (48)

(به او گفته می‏شود:) بچش که (به پندار خود) بسیار قدرتمند و محترم بودی! (49)

این همان چیزی است که پیوسته در آن تردید می‏کردید! (50)

(ولی) پرهیزگاران در جایگاه امنی قرار دارند، (51)

در میان باغها و چشمه‏ها; (52)

آنها لباسهایی از حریر نازک و ضخیم می‏پوشند و در مقابل یکدیگر می‏نشینند; (53)

اینچنین‏اند بهشتیان; و آنها را با «حور العین‏» تزویج می‏کنیم! (54)

آنها در آنجا هر نوع میوه‏ای را بخواهند در اختیارشان قرارمی‏گیرد، و در نهایت امنیت به سر می‏برند! (55)

هرگز مرگی جز همان مرگ اول (که در دنیا چشیده‏اند) نخواهند چشید، و خداوند آنها را از عذاب دوزخ حفظ می‏کند; (56)

این فضل و بخششی است از سوی پروردگارت، این همان رستگاری بزرگ است! (57)

ما آن ( قرآن) را بر زبان تو آسان ساختیم، شاید آنان متذکر شوند! (58)

(اما اگر نپذیرفتند) منتظر باش، آنها نیز منتظرند (تو منتظر پیروزی الهی و آنها منتظر عذاب و شکست)! (59)