ترجمه ی ساده ی کامل قرآن کریم

مترجم آقای ناصر مکارم شیرازی

ترجمه ی ساده ی کامل قرآن کریم

مترجم آقای ناصر مکارم شیرازی

سورة فصلت

 

سورة فصلت

 

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

حم (1)

این کتابی است که از سوی خداوند رحمان و رحیم نازل شده است; (2)

کتابی که آیاتش هر مطلبی را در جای خود بازگو کرده، در حالی که فصیح و گویاست برای جمعیتی که آگاهند! (3)

قرآنی که بشارت دهنده و بیم دهنده است; ولی بیشتر آنان روی گردان شدند; از این رو چیزی نمی‏شنوند! (4)

آنها گفتند: «قلبهای ما نسبت به آنچه ما را به آن دعوت می‏کنی در پوششهایی قرار گرفته و در گوشهای ما سنگینی است، و میان ما و تو حجابی وجود دارد; پس تو بدنبال عمل خود باش، ما هم برای خود عمل می‏کنیم!» (5)

بگو: من فقط انسانی مثل شما هستم; این حقیقت بر من وحی می‏شود که معبود شما معبودی یگانه است; پس تمام توجه خویش را به او کنید و از وی آمرزش طلبید; وای بر مشرکان! (6)

همانها که زکات را نمی‏پردازند، و آخرت را منکرند! (7)

اما کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادند، پاداشی دائمی دارند! (8)

بگو: آیا شما به آن کس که زمین را در دو روز آفرید کافر هستید و برای او همانندهایی قرارمی‏دهید؟! او پروردگار جهانیان است! (9)

او در زمین کوه‏های استواری قرار داد و برکاتی در آن آفرید و مواد غذایی آن را مقدر فرمود، - ینها همه در چهار روز بود- درست به اندازه نیاز تقاضا کنندگان! (10)

سپس به آفرینش آسمان پرداخت، در حالی که بصورت دود بود; به آن و به زمین دستور داد: س‏خ‏للّهبه وجود آیید (و شکل گیرید)، خواه از روی اطاعت و خواه اکراه!» آنها گفتند: «ما از روی طاعت می‏آییم (و شکل می‏گیریم)!» (11)

در این هنگام آنها را بصورت هفت آسمان در دو روز آفرید، و در هر آسمانی کار آن (آسمان) را وحی (و مقرر) فرمود، و آسمان پایین را با چراغهایی ( ستارگان) زینت بخشیدیم، و (با شهابها از رخنه شیاطین) حفظ کردیم، این است تقدیر خداوند توانا و دانا! (12)

اگر آنها روی‏گردان شوند، بگو: من شما را از صاعقه‏ای همانند صاعقه عاد و ثمود می‏ترسانم! (13)

در آن هنگام که رسولان از پیش رو و پشت سر (و از هر سو) به سراغشان آمدند (و آنان را دعوت کردند) که جز خدا را نپرستید آنها گفتند: «اگر پروردگار ما می‏خواست فرشتگانی نازل می‏کرد; از این رو ما به آنچه شما مبعوث به آن هستید کافریم!» (14)

اما قوم عاد بناحق در زمین تکبر ورزیدند و گفتند: «چه کسی از ما نیرومندتر است؟!»آیا نمی‏دانستند خداوندی که آنان را آفریده از آنها قویتر است؟ و (به خاطر این پندار) پیوسته آیات ما را انکار می‏کردند. (15)

سرانجام تندبادی شدید و هول‏انگیز و سرد و سخت در روزهایی شوم و پرغبار بر آنها فرستادیم تا عذاب خوارکننده را در زندگی دنیا به آنها بچشانیم; و عذاب آخرت از آن هم خوارکننده‏تر است، و (از هیچ طرف) یاری نمی‏شوند! (16)

اما ثمود را هدایت کردیم، ولی آنها نابینایی را بر هدایت ترجیح دادند; به همین جهت صاعقه -آن عذاب خوارکننده- به خاطر اعمالی که انجام می‏دادند آنها را فروگرفت! (17)

و کسانی را که ایمان آوردند و پرهیزگار بودند نجات بخشیدیم! (18)

به خاطر بیاورید روزی را که دشمنان خدا را جمع کرده به سوی دوزخ می‏برند،و صفوف پیشین را نگه می‏دارند (تا صفهای بعد به آنها ملحق شوند!) (19)

وقتی به آن می‏رسند، گوشها و چشمها و پوستهای تنشان به آنچه می‏کردند گواهی می‏دهند. (20)

آنها به پوستهای تنشان می‏گویند: «چرا بر ضد ما گواهی دادید؟!» آنها جواب می‏دهند: «همان خدایی که هر موجودی را به نطق درآورده ما را گویا ساخته ; و او شما را نخستین بار آفرید، و بازگشتتان بسوی اوست! (21)

شما اگر گناهانتان را مخفی می‏کردید نه بخاطر این بود که از شهادت گوش و چشمها و پوستهای تنتان بیم داشتید، بلکه شما گمان می‏کردید که خداوند بسیاری از اعمالی را که انجام می‏دهید نمی‏داند! (22)

آری این گمان بدی بود که درباره پروردگارتان داشتید و همان موجب هلاکت شما گردید، و سرانجام از زیانکاران شدید! (23)

اگر صبر کنند (یا نکنند، به هر حال) دوزخ جایگاه آنهاست; و اگر تقاضای عفو کنند، مورد عفو قرار نمی‏گیرند! (24)

ما برای آنها همنشینانی (زشت‏سیرت) قرار دادیم که زشتیها را از پیش رو و پشت سر آنها در نظرشان جلوه دادند; و فرمان الهی در باره آنان تحقق یافت و به سرنوشت اقوام گمراهی از جن و انس که قبل از آنها بودند گرفتار شدند; آنها مسلما زیانکار بودند! (25)

کافران گفتند: «گوش به این قرآن فراندهید; و به هنگام تلاوت آن جنجال کنید، شاید پیروز شوید!» (26)

به یقین به کافران عذاب شدیدی می‏چشمانیم، و آنها را به بدترین اعمالی که انجام می دادند کیفر می‏دهیم! (27)

این آتش کیفر دشمنان خدا است، سرای جاویدشان در آن خواهد بود، کیفری است بخاطر اینکه آیات ما را انکار می‏کردند. (28)

کافران گفتند: «پروردگارا! آنهایی که از جن و انس ما را گمراه کردند به ما نشان ده تا زیر پای خود نهیم (و لگدمالشان کنیم) تا از پست ترین مردم باشند!» (29)

به یقین کسانی که گفتند: «پروردگار ما خداوند یگانه است!» سپس استقامت کردند، فرشتگان بر آنان نازل می‏شوند که: «نترسید و غمگین مباشید، و بشارت باد بر شما به آن بهشتی که به شما وعده داده شده است! (30)

ما یاران و مددکاران شما در زندگی دنیا و آخرت هستیم; و برای شما هر چه دلتان بخواهد در بهشت فراهم است، و هر چه طلب کنید به شما داده می‏شود! (31)

اینها وسیله پذیرایی از سوی خداوند غفور و رحیم است!» (32)

چه کسی خوش گفتارتر است از آن کس که دعوت به سوی خدا می‏کند و عمل صالح انجام می‏دهد و می‏گوید: «من از مسلمانانم‏»؟! (33)

هرگز نیکی و بدی یکسان نیست; بدی را با نیکی دفع کن، ناگاه (خواهی دید) همان کس که میان تو و او دشمنی است، گویی دوستی گرم و صمیمی است! (34)

اما جز کسانی که دارای صبر و استقامتند به این مقام نمی‏رسند، و جز کسانی که بهره عظیمی (از ایمان و تقوا) دارند به آن نایل نمی‏گردند! (35)

و هرگاه وسوسه‏هایی از شیطان متوجه تو گردد، از خدا پناه بخواه که او شنوده و داناست! (36)

و از نشانه‏های او، شب و روز و خورشید و ماه است; برای خورشید و ماه سجده نکنید، برای خدایی که آفریننده آنهاست سجده کنید اگر می‏خواهید او را بپرستید! (37)

و اگر (از عبادت پروردگار) تکبر کنند، کسانی که نزد پروردگار تو هستند شب و روز برای او تسبیح می‏گویند و خسته نمی‏شوند! (38)

و از آیات او این است که زمین را خشک (و بی‏جان) می‏بینی، اما هنگامی که آب (باران) بر آن می‏فرستیم به جنبش درمی‏آید و نمو می‏کند; همان کسی که آن را زنده کرد، مردگان را نیز زنده می‏کند; او بر هر چیز تواناست! (39)

کسانی که آیات ما را تحریف می‏کنند بر ما پوشیده نخواهند بود! آیا کسی که در آتش افکنده می‏شود بهتر است یا کسی که در نهایت امن و امان در قیامت به عرصه محشر می‏آید؟! هر کاری می‏خواهید بکنید، او به آنچه انجام می‏دهید بیناست! (40)

کسانی که به این ذکر ( قرآن) هنگامی که به سراغشان آمد کافر شدند (نیز بر ما مخفی نخواهد ماند)! و این کتابی است قطعا شکست ناپذیر... (41)

که هیچ گونه باطلی، نه از پیش رو و نه از پشت سر، به سراغ آن نمی‏آید; چرا که از سوی خداوند حکیم و شایسته ستایش نازل شده است! (42)

آنچه به ناروا درباره تو می‏گویند همان است که درباره پیامبران قبل از تو نیز گفته شده; پروردگار تو دارای مغفرت و (هم) دارای مجازات دردناکی است! (43)

هرگاه آن را قرآنی عجمی قرار می‏دادیم حتما می‏گفتند: «چرا آیاتش روشن نیست؟! قرآن عجمی از پیغمبری عربی؟!» بگو: «این (کتاب) برای کسانی که ایمان آورده‏اند هدایت و درمان است; ولی کسانی که ایمان نمی‏آورند، در گوشهایشان سنگینی است و گویی نابینا هستند و آن را نمی‏بینند; آنها (همچون کسانی هستند که گوئی) از راه دور صدا زده می‏شوند!» (44)

ما به موسی کتاب آسمانی دادیم; سپس در آن اختلاف شد; و اگر فرمانی از ناحیه پروردگارت در این باره صادر نشده بود (که باید به آنان مهلت داد تا اتمام حجت شود)، در میان آنها داوری می‏شد (و به کیفر می‏رسیدند); ولی آنها هنوز درباره آن شکی تهمت‏انگیز دارند! (45)

کسی که عمل صالحی انجام دهد، سودش برای خود اوست; و هر کس بدی کند، به خویشتن بدی کرده است; و پروردگارت هرگز به بندگان ستم نمی‏کند! (46)

علم به قیامت (و لحظه وقوع آن) تنها به خدا بازمی‏گردد; هیچ میوه‏ای از غلاف خود خارج نمی‏شود، و هیچ زنی باردار نمی‏گردد و وضع حمل نمی‏کند مگر به علم او; و آن روز که آنها را ندا می‏دهد (و می‏گوید:) کجایند شریکانی که برای من می‏پنداشتید؟! می‏گویند: «(پروردگارا!) ما عرضه داشتیم که هیچ گواهی بر گفته خود نداریم!» (47)

و همه معبودانی را که قبلا می‏خواندند محو و گم می‏شوند; و می‏دانند هیچ گریزگاهی ندارند! (48)

انسان هرگز از تقاضای نیکی (و نعمت) خسته نمی‏شود; و هرگاه شر و بدی به او رسد، بسیار مایوس و نومید می‏گردد! (49)

و هرگاه او را رحمتی از سوی خود بعد از ناراحتی که به او رسیده بچشانیم می‏گوید: «این بخاطر شایستگی و استحقاق من بوده، و گمان نمی‏کنم قیامت برپا شود; و (بفرض که قیامتی باشد،) هرگاه بسوی پروردگارم بازگردانده شوم، برای من نزد او پاداشهای نیک است. ما کافران را از اعمالی که انجام داده‏اند (بزودی) آگاه خواهیم کرد و از عذاب شدید به آنها می‏چشانیم. (50)

و هرگاه به انسان (غافل و بی‏خبر) نعمت دهیم، روی می‏گرداند و به حال تکبر از حق دور می‏شود; ولی هرگاه مختصر ناراحتی به او رسد، تقاضای فراوان و مستمر (برای بر طرف شدن آن) دارد! (51)

بگو: «به من خبر دهید اگر این قرآن از سوی خداوند باشد و شما به آن کافر شوید، چه کسی گمراهتر خواهد بود از کسی که در مخالفت شدیدی قرار دارد؟! (52)

به زودی نشانه‏های خود را در اطراف جهان و در درون جانشان به آنها نشان می‏دهیم تا برای آنان آشکار گردد که او حق است; آیا کافی نیست که پروردگارت بر همه چیز شاهد و گواه است؟ ! (53)

آگاه باشید که آنها از لقای پروردگارشان در شک و تردیدند; و آگاه باشید که خداوند به همه چیز احاطه دارد! (54)