ترجمه ی ساده ی کامل قرآن کریم

مترجم آقای ناصر مکارم شیرازی

ترجمه ی ساده ی کامل قرآن کریم

مترجم آقای ناصر مکارم شیرازی

سورة الزمر

 

سورة الزمر

 

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

این کتابی است که از سوی خداوند عزیز و حکیم نازل شده است. (1)

ما این کتاب را بحق بر تو نازل کردیم; پس خدا را پرستش کن و دین خود را برای او خالص گردان! (2)

آگاه باشید که دین خالص از آن خداست، و آنها که غیر خدا را اولیای خود قرار دادند و دلیلشان این بود که: «اینها را نمی‏پرستیم مگر بخاطر اینکه ما را به خداوند نزدیک کنند»، خداوند روز قیامت میان آنان در آنچه اختلاف داشتند داوری می‏کند; خداوند آن کس را که دروغگو و کفران‏کننده است هرگز هدایت نمی‏کند! (3)

اگر (بفرض محال) خدا می‏خواست فرزندی انتخاب کند، از میان مخلوقاتش آنچه را می‏خواست برمیگزید; منزه است (از اینکه فرزندی داشته باشد)! او خداوند یکتای پیروز است! (4)

آسمانها و زمین را بحق آفرید; شب را بر روز می‏پیچد و روز را بر شب; و خورشید و ماه را مسخر فرمان خویش قرار داد; هر کدام تا سرآمد معینی به حرکت خود ادامه می‏دهند; آگاه باشید که او قادر و آمرزنده است! (5)

او شما را از یک نفس آفرید، و همسرش را از (باقیمانده گل) او خلق کرد; و برای شما هشت زوج از چهارپایان ایجاد کرد; او شما را در شکم مادرانتان آفرینشی بعد از آفرینش دیگر، در میان تاریکیهای سه گانه، می‏بخشد! این است خداوند، پروردگار شما که حکومت (عالم هستی) از آن اوست; هیچ معبودی جز او نیست; پس چگونه از راه حق منحرف می‏شوید؟! (6)

اگر کفران کنید، خداوند از شما بی‏نیاز است و هرگز کفران را برای بندگانش نمی پسندد; و اگر شکر او را بجا آورید آن را برای شما می‏پسندد! و هیچ گنهکاری گناه دیگری را بر دوش نمی‏کشد! سپس بازگشت همه شما به سوی پروردگارتان است، و شما را از آنچه انجام می‏دادید آگاه می‏سازد; چرا که او به آنچه در سینه‏هاست آگاه است! (7)

هنگامی که انسان را زیانی رسد، پروردگار خود را می‏خواند و بسوی او باز می گردد; اما هنگامی که نعمتی از خود به او عطا کند، آنچه را به خاطر آن قبلا خدا را می خواند از یاد می‏برد و برای خداوند همتایانی قرارمی‏دهد تا مردم را از راه او منحرف سازد; بگو: «چند روزی از کفرت بهره‏گیر که از دوزخیانی!» (8)

(آیا چنین کسی با ارزش است) یا کسی که در ساعات شب به عبادت مشغول است و در حال سجده و قیام، از عذاب آخرت می‏ترسد و به رحمت پروردگارش امیدوار است؟! بگو: «آیا کسانی که می‏دانند با کسانی که نمی‏دانند یکسانند؟! تنها خردمندان متذکر می‏شوند!» (9)

بگو: «ای بندگان من که ایمان آورده‏اید! از (مخالفت) پروردگارتان بپرهیزید! برای کسانی که در این دنیا نیکی کرده‏اند پاداش نیکی است! و زمین خدا وسیع است، (اگر تحت فشار سران کفر بودید مهاجرت کنید) که صابران اجر و پاداش خود را بی‏حساب دریافت می‏دارند! (10)

بگو: «من مامورم که خدا را پرستش کنم در حالی که دینم را برای او خالص کرده باشم، (11)

و مامورم که نخستین مسلمان باشم! (12)

بگو: «من اگر نافرمانی پروردگارم کنم، از عذاب روز بزرگ (قیامت) می‏ترسم!» (13)

بگو: «من تنها خدا را می‏پرستم در حالی که دینم را برای او خالص می‏کنم. (14)

شما هر چه را جز او می‏خواهید بپرستید!» بگو: «زیانکاران واقعی آنانند که سرمایه وجود خویش و بستگانشان را در روز قیامت از دست داده‏اند! آگاه باشید زیان آشکار همین است! س‏ذللّه (15)

برای آنان از بالای سرشان سایبانهایی از آتش، و در زیر پایشان نیز سایبانهایی از آتش است; این چیزی است که خداوند با آن بندگانش را می‏ترساند! ای بندگان من! از نافرمانی من بپرهیزید! (16)

و کسانی که از عبادت طاغوت پرهیز کردند وبه سوی خداوند بازگشتند، بشارت از آن آنهاست; پس بندگان مرا بشارت ده! (17)

همان کسانی که سخنان را می‏شنوند و از نیکوترین آنها پیروی می‏کنند; آنان کسانی هستند که خدا هدایتشان کرده، و آنها خردمندانند. (18)

آیا تو می‏توانی کسی را که فرمان عذاب درباره او قطعی شده رهایی بخشی؟! آیا تو میتوانی کسی را که در درون آتش است برگیری و نجات دهی؟! (19)

ولی آنها که تقوای الهی پیشه کردند، غرفه‏هایی در بهشت دارند که بر فراز آنها غرفه‏های دیگری بنا شده و از زیر آنها نهرها جاری است این وعده الهی است، و خداوند در وعده خود تخلف نمی‏کند! (20)

آیا ندیدی که خداوند از آسمان آبی فرستاد و آن را بصورت چشمه‏هایی در زمین وارد نمود، سپس با آن زراعتی را خارج می‏سازد که رنگهای مختلف دارد; بعد آن گیاه خشک می‏شود، بگونه‏ای که آن را زرد و بی‏روح می‏بینی; سپس آن را در هم می‏شکند و خرد می‏کند; در این مثال تذکری است برای خردمندان (از ناپایداری دنیا)! (21)

آیا کسی که خدا سینه‏اش را برای اسلام گشاده است و بر فراز مرکبی از نور الهی قرار گرفته (همچون کوردلان گمراه است؟!) وای بر آنان که قلبهایی سخت در برابر ذکر خدا دارند! آنها در گمراهی آشکاری هستند! (22)

خداوند بهترین سخن را نازل کرده، کتابی که آیاتش (در لطف و زیبایی و عمق و محتوا) همانند یکدیگر است; آیاتی مکرر دارد (با تکراری شوق‏انگیز) که از شنیدن آیاتش لرزه بر اندام کسانی که از پروردگارشان می‏ترسند می‏افتد; سپس برون و درونشان نرم و متوجه ذکر خدا می‏شود; این هدایت الهی است که هر کس را بخواهد با آن راهنمایی می‏کند; و هر کس را خداوند گمراه سازد، راهنمایی برای او نخواهد بود! (23)

آیا کسی که با صورت خود عذاب دردناک (الهی) را در روز قیامت دور می‏سازد (همانند کسی است که هرگز آتش دوزخ به او نمی‏رسد)؟! و به ظالمان گفته می شود: «بچشید آنچه را به دست می‏آوردید (و انجام می‏دادید)!» (24)

کسانی که قبل از آنها بودند نیز (آیات ما را) تکذیب نمودند، و عذاب (الهی) از جایی که فکر نمی‏کردند به سراغشان آمد! (25)

پس خداوند خواری را در زندگی این دنیا به آنها چشانید، و عذاب آخرت شدیدتر است اگر می‏دانستند. (26)

ما برای مردم در این قرآن از هر نوع مثلی زدیم، شاید متذکر شوند. (27)

قرآنی است فصیح و خالی از هر گونه کجی و نادرستی، شاید آنان پرهیزگاری پیشه کنند! (28)

خداوند مثالی زده است: مردی را که مملوک شریکانی است که درباره او پیوسته با هم به مشاجره مشغولند، و مردی که تنها تسلیم یک نفر است; آیا این دو یکسانند؟! حمد، مخصوص خداست، ولی بیشتر آنان نمی‏دانند. (29)

تو می‏میری و آنها نیز خواهند مرد! (30)

سپس شما روز قیامت نزد پروردگارتان مخاصمه می‏کنید. (31)

پس چه کسی ستمکارتر است از آن کسی که بر خدا دروغ ببندد و سخن راست را هنگامی که به سراغ او آمده تکذیب کند؟! آیا در جهنم جایگاهی برای کافران نیست؟! (32)

اما کسی که سخن راست بیاورد و کسی که آن را تصدیق کند، آنان پرهیزگارانند! (33)

آنچه بخواهند نزد پروردگارشان برای آنان موجود است; و این است جزای نیکوکاران! (34)

تا خداوند بدترین اعمالی را که انجام داده‏اند (در سایه ایمان و صداقت آنها) بیامرزد، و آنها را به بهترین اعمالی که انجام می‏دادند پاداش دهد! (35)

آیا خداوند برای (نجات و دفاع از) بنده‏اش کافی نیست؟! اما آنها تو را از غیر او می‏ترسانند. و هر کس را خداوند گمراه کند، هیچ هدایت‏کننده‏ای ندارد! (36)

و هر کس را خدا هدایت کند، هیچ گمراه‏کننده‏ای نخواهد داشت آیا خداوند توانا و دارای مجازات نیست؟! (37)

و اگر از آنها بپرسی: «چه کسی آسمانها و زمین را آفریده؟» حتما می‏گویند:«خدا!» بگو: «آیا هیچ درباره معبودانی که غیر از خدا می‏خوانید اندیشه می‏کنید که اگر خدا زیانی برای من بخواهد، آیا آنها می‏توانند گزند او را برطرف سازند؟! و یا اگر رحمتی برای من بخواهد، آیا آنها می‏توانند جلو رحمت او را بگیرند؟!» بگو: «خدا مرا کافی است; و همه متوکلان تنها بر او توکل می‏کنند!» (38)

بگو: «ای قوم من! شما هر چه در توان دارید انجام دهید، من نیز به وظیفه خود عمل می‏کنم; اما بزودی خواهید دانست... (39)

چه کسی عذاب خوارکننده‏ای (در دنیا) به سراغش می‏آید، و (سپس) عذابی جاویدان (در آخرت) بر او وارد می‏گردد!» (40)

ما این کتاب (آسمانی) را برای مردم بحق بر تو نازل کردیم; هر کس هدایت را پذیرد به نفع خود اوست; و هر کس گمراهی را برگزیند، تنها به زیان خود گمراه می‏گردد; و تو مامور اجبار آنها به هدایت نیستی. (41)

خداوند ارواح را به هنگام مرگ قبض می‏کند، و ارواحی را که نمرده‏اند نیز به هنگام خواب می‏گیرد; سپس ارواح کسانی که فرمان مرگشان را صادر کرده نگه می‏دارد و ارواح دیگری را (که باید زنده بمانند) بازمی‏گرداند تا سرآمدی معین;در این امر نشانه‏های روشنی است برای کسانی که اندیشه می‏کنند! (42)

آیا آنان غیر از خدا شفیعانی گرفته‏اند؟! به آنان بگو: «آیا (از آنها شفاعت می‏طلبید) هر چند مالک چیزی نباشند و درک و شعوری برای آنها نباشد؟!» (43)

بگو: «تمام شفاعت از آن خداست، (زیرا) حاکمیت آسمانها و زمین از آن اوست و سپس همه شما را به سوی او بازمی‏گردانند!» (44)

هنگامی که خداوند به یگانگی یاد می‏شود، دلهای کسانی که به آخرت ایمان ندارند مشمئز (و متنفر) می‏گردد; اما هنگامی که از معبودهای دیگر یاد می‏شود، آنان خوشحال می‏شوند. (45)

بگو: «خداوندا! ای آفریننده آسمانها و زمین، و آگاه از اسرار نهان و آشکار، تو در میان بندگانت در آنچه اختلاف داشتند داوری خواهی کرد!» (46)

اگر ستمکاران تمام آنچه را روی زمین است مالک باشند و همانند آن بر آن افزوده شود، حاضرند همه را فدا کنند تا از عذاب شدید روز قیامت رهایی یابند;و از سوی خدا برای آنها اموری ظاهر می‏شود که هرگز گمان نمی‏کردند! (47)

در آن روز اعمال بدی را که انجام داده‏اند برای آنها آشکار می‏شود، و آنچه را استهزا می‏کردند بر آنها واقع می‏گردد. (48)

هنگامی که انسان را زیانی رسد، ما را (برای حل مشکلش) می‏خواند; سپس هنگامی که از جانب خود به او نعمتی دهیم، می‏گوید: «این نعمت را بخاطر کاردانی خودم به من داده‏اند»; ولی این وسیله آزمایش (آنها) است، اما بیشترشان نمی‏دانند. (49)

این سخن را کسانی که قبل از آنها بودند نیز گفتند، ولی آنچه را به دست می‏آوردند برای آنها سودی نداشت! (50)

سپس بدیهای اعمالشان به آنها رسید; و ظالمان این گروه ( اهل مکه) نیز بزودی گرفتار بدیهای اعمالی که انجام داده‏اند خواهند شد، و هرگز نمی‏توانند از چنگال عذاب الهی بگریزند. (51)

آیا آنها ندانستند که خداوند روزی را برای هر کس بخواهد گسترده یا تنگ می‏سازد؟! در این، آیات و نشانه‏هایی است برای گروهی که ایمان می‏آورند. (52)

بگو: «ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کرده‏اید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را می‏آمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است. (53)

و به درگاه پروردگارتان بازگردید و در برابر او تسلیم شوید، پیش از آنکه عذاب به سراغ شما آید، سپس از سوی هیچ کس یاری نشوید!(54)

و از بهترین دستورهائی که از سوی پروردگارتان بر شما نازل شده پیروی کنید پیش از آنکه عذاب (الهی) ناگهان به سراغ شما آید در حالی که از آن خبر ندارید!» (55)

(این دستورها برای آن است که) مبادا کسی روز قیامت بگوید: «افسوس بر من از کوتاهیهایی که در اطاعت فرمان خدا کردم و از مسخره‏کنندگان (آیات او) بودم!» (56)

یا بگوید: «اگر خداوند مرا هدایت می‏کرد، از پرهیزگاران بودم!» (57)

یا هنگامی که عذاب را می‏بیند بگوید: «ای کاش بار دیگر (به دنیا) بازمی‏گشتم و از نیکوکاران بودم!» (58)

آری، آیات من به سراغ تو آمد، اما آن را تکذیب کردی و تکبر نمودی و از کافران بودی! (59)

و روز قیامت کسانی را که بر خدا دروغ بستند می‏بینی که صورتهایشان سیاه است; آیا در جهنم جایگاهی برای متکبران نیست؟! (60)

و خداوند کسانی را که تقوا پیشه کردند با رستگاری رهایی می‏بخشد; هیچ بدی به آنان نمی‏رسد و هرگز غمگین نخواهند شد. (61)

خداوند آفریدگار همه چیز است و حافظ و ناظر بر همه اشیا است. (62)

کلیدهای آسمانها و زمین از آن اوست; و کسانی که به آیات خداوند کافر شدند زیانکارانند. (63)

بگو: «آیا به من دستور می‏دهید که غیر خدا را بپرستم ای جاهلان؟!» (64)

به تو و همه پیامبران پیشین وحی شده که اگر مشرک شوی، تمام اعمالت تباه می‏شود و از زیانکاران خواهی بود! (65)

بلکه تنها خداوند را عبادت کن و از شکرگزاران باش! (66)

آنها خدا را آن گونه که شایسته است نشناختند، در حالی که تمام زمین در روز قیامت در قبضه اوست و آسمانها پیچیده در دست او; خداوند منزه و بلندمقام است از شریکیهایی که برای او می‏پندارند (67)

و در «صور» دمیده می‏شود، پس همه کسانی که در آسمانها و زمینند می‏میرند، مگر کسانی که خدا بخواهد; سپس بار دیگر در «صور» دمیده می‏شود، ناگهان همگی به پا می‏خیزند و در انتظار (حساب و جزا) هستند. (68)

و زمین (در آن روز) به نور پروردگارش روشن می‏شود، و نامه‏های اعمال را پیش می‏نهند و پیامبران و گواهان را حاضر می‏سازند، و میان آنها بحق داوری می‏شود و به آنان ستم نخواهد شد! (69)

و به هر کس آنچه انجام داده است بی‏کم و کاست داده می‏شود; و او نسبت به آنچه انجام می‏دادند از همه آگاهتر است. (70)

و کسانی که کافر شدند گروه گروه به سوی جهنم رانده می‏شوند; وقتی به دوزخ می‏رسند، درهای آن گشوده می‏شود و نگهبانان دوزخ به آنها می‏گویند: «آیا رسولانی از میان شما به سویتان نیامدند که آیات پروردگارتان را برای شما بخوانند و از ملاقات این روز شما را بر حذر دارند؟!» می‏گویند: «آری، (پیامبران آمدند و آیات الهی را بر ما خواندند، و ما مخالفت کردیم!) ولی فرمان عذاب الهی بر کافران مسلم شده است. (71)

به آنان گفته می‏شود: «از درهای جهنم وارد شوید، جاودانه در آن بمانید; چه بد جایگاهی است جایگاه متکبران!» (72)

و کسانی که تقوای الهی پیشه کردند گروه گروه به سوی بهشت برده می‏شوند; هنگامی که به آن می‏رسند درهای بهشت گشوده می‏شود و نگهبانان به آنان می‏گویند:«سلام بر شما! گوارایتان باد این نعمتها! داخل بهشت شوید و جاودانه بمانید!» (73)

آنها می‏گویند: «حمد و ستایش مخصوص خداوندی است که به وعده خویش درباره ما وفا کرد و زمین (بهشت) را میراث ما قرار داد که هر جا را بخواهیم منزلگاه خود قرار دهیم; چه نیکوست پاداش عمل کنندگان!» (74)

(در آن روز) فرشتگان را می‏بینی که بر گرد عرش خدا حلقه زده‏اند و با ستایش پروردگارشان تسبیح می‏گویند; و در میان بندگان بحق داوری می‏شود; و (سرانجام) گفته خواهد شد: «حمد مخصوص خدا پروردگار جهانیان است!» (75)