ترجمه ی ساده ی کامل قرآن کریم

مترجم آقای ناصر مکارم شیرازی

ترجمه ی ساده ی کامل قرآن کریم

مترجم آقای ناصر مکارم شیرازی

سورة سبا

 

سورة سبا

 

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

حمد (و ستایش) مخصوص خداوندی است که تمام آنچه در آسمانها و زمین است از آن اوست; و (نیز) حمد (و سپاس) برای اوست در سرای آخرت; و او حکیم و آگاه است. (1)

آنچه در زمین فرومی‏رود و آنچه را از آن برمی‏آید می‏داند، و (همچنین) آنچه از آسمان نازل می‏شود و آنچه بر آن بالا می‏رود; و او مهربان و آمرزنده است. (2)

کافران گفتند: «قیامت هرگز به سراغ ما نخواهد آمد!» بگو: «آری به پروردگارم سوگند که به سراغ شما خواهد آمد، خداوندی که از غیب آگاه است و به اندازه سنگینی ذره‏ای در آسمانها و زمین از علم او دور نخواهد ماند، و نه کوچکتر از آن و نه بزرگتر، مگر اینکه در کتابی آشکار ثبت است!» (3)

تا کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‏اند پاداش دهد; برای آنان مغفرت و روزی پرارزشی است! (4)

و کسانی که سعی در (تکذیب) آیات ما داشتند و گمان کردند می‏توانند از حوزه قدرت ما بگریزند، عذابی بد و دردناک خواهند داشت! (5)

کسانی که به ایشان علم داده شده، آنچه را از سوی پروردگارت بر تو نازل شده حق می دانند و به راه خداوند عزیز و حمید هدایت می‏کند. (6)

« و کافران گفتند: «آیا مردی را به شما نشان دهیم که به شما خبر می‏دهد هنگامی که (مردید و) سخت از هم متلاشی شدید، (بار دیگر) آفرینش تازه‏ای خواهید یافت؟! (7)

آیا او بر خدا دروغ بسته یا به نوعی جنون گرفتار است؟!» (چنین نیست)، بلکه کسانی که به آخرت ایمان نمی‏آورند، در عذاب و گمراهی دوری هستند (و نشانه گمراهی آنها همین انکار شدید است). (8)

آیا به آنچه پیش رو و پشت سر آنان از آسمان و زمین قرار دارد نگاه نکردند (تا به قدرت خدا بر همه چیز واقف شوند)؟! اگر ما بخواهیم آنها را (با یک زمین‏لرزه) در زمین فرومی‏بریم، یا قطعه‏هایی از سنگهای آسمانی را بر آنها فرومی‏ریزیم; در این نشانه‏ای است (بر قدرت خدا) برای هر بنده توبه‏کار! (9)

و ما به داوود از سوی خود فضیلتی بزرگ بخشیدیم; (ما به کوه‏ها و پرندگان گفتیم:) ای کوه‏ها و ای پرندگان! با او هم‏آواز شوید و همراه او تسبیح خدا گویید! و آهن را برای او نرم کردیم. (10)

(و به او گفتیم:) زره‏های کامل و فراخ بساز، و حلقه‏ها را به اندازه و متناسب کن! و عمل صالح بجا آورید که من به آنچه انجام میدهید بینا هستم! (11)

و برای سلیمان باد را مسخر ساختیم که مسیر یک ماه را; و چشمه مس (مذاب) را برای او روان ساختیم; و گروهی از جن پیش روی او به اذن پروردگارش کار می‏کردند; و هر کدام از آنها که از فرمان ما سرپیچی می‏کرد، او را عذاب آتش سوزان می‏چشانیم! (12)

آنها هر چه سلیمان می‏خواست برایش درست می‏کردند: معبدها، تمثالها، ظروف بزرگ غذا همانند حوضها، و دیگهای ثابت (که از بزرگی قابل حمل و نقل نبود; و به آنان گفتیم:) ای آل داوود! شکر (این همه نعمت را) بجا آورید; ولی عده کمی از بندگان من شکرگزارند! (13)

(با این همه جلال و شکوه سلیمان) هنگامی که مرگ را بر او مقرر داشتیم، کسی آنها را از مرگ وی آگاه نساخت مگر جنبنده زمین ( موریانه) که عصای او را می‏خورد (تا شکست و پیکر سلیمان فرو افتاد); هنگامی که بر زمین افتاد جنیان فهمیدند که اگر از غیب آگاه بودند در عذاب خوارکننده باقی نمی‏ماندند! (14)

برای قوم «سبا» در محل سکونتشان نشانه‏ای (از قدرت الهی) بود: دو باغ (بزرگ و گسترده) از راست و چپ (رودخانه عظیم با میوه‏های فراوان; و به آنها گفتیم:) از روزی پروردگارتان بخورید و شکر او را بجا آورید; شهری است پاک و پاکیزه، و پروردگاری آمرزنده (و مهربان)! (15)

اما آنها (از خدا) روی‏گردان شدند، و ما سیل ویرانگر را بر آنان فرستادیم، و دو باغ (پربرکت) شان را به دو باغ (بی‏ارزش) با میوه‏های تلخ و درختان شوره گز و اندکی درخت سدر مبدل ساختیم! (16)

این کیفر را بخاطر کفرانشان به آنها دادیم; و آیا جز کفران کننده را کیفر می‏دهیم؟! (17)

و میان آنها و شهرهایی که برکت داده بودیم، آبادیهای آشکاری قرار دادیم; و سفر در میان آنها را بطور متناسب (با فاصله نزدیک) مقرر داشتیم; (و به آنان گفتیم:) شبها و روزها در این آبادیها با ایمنی (کامل) سفر کنید! (18)

ولی (این ناسپاس مردم) گفتند: «پروردگارا! میان سفرهای ما دوری بیفکن‏» (تا بینوایان نتوانند دوش به دوش اغنیا سفر کنند! و به این طریق) آنها به خویشتن ستم کردند! و ما آنان را داستانهایی (برای عبرت دیگران) قرار دادیم و جمعیتشان را متلاشی ساختیم; در این ماجرا، نشانه‏های عبرتی برای هر صابر شکرگزار است. (19)

(آری) بیقین، ابلیس گمان خود را درباره آنها محقق یافت که همگی از او پیروی کردند جز گروه اندکی از مؤمنان! (20)

او سلطه بر آنان نداشت جز برای اینکه مؤمنان به آخرت را از آنها که در شک هستند باز شناسیم; و پروردگار تو، نگاهبان همه چیز است! (21)

بگو: «کسانی را که غیر از خدا (معبود خود) می‏پندارید بخوانید! (آنها هرگز گرهی از کار شما نمی‏گشایند، چرا که) آنها به اندازه ذره‏ای در آسمانها و زمین مالک نیستند، و نه در (خلقت و مالکیت) آنها شریکند، و نه یاور او (در آفرینش) بودند. (22)

هیچ شفاعتی نزد او، جز برای کسانی که اذن داده، سودی ندارد! (در آن روز همه در اضطرابند) تا زمانی که اضطراب از دلهای آنان زایل گردد (و فرمان از ناحیه او صادر شود; در این هنگام مجرمان به شفیعان) می‏گویند: «پروردگارتان چه دستوری داده؟» می‏گویند: «حق را (بیان کرد و اجازه شفاعت درباره مستحقان داد); و اوست بلندمقام و بزرگ‏مرتبه!» (23)

بگو: «چه کسی شما را از آسمانها و زمین روزی می‏دهد؟» بگو: «الله! و ما یا شما بر (طریق) هدایت یا در ضلالت آشکاری هستیم!» (24)

بگو: «شما از گناهی که ما کرده‏ایم سؤال نخواهید شد، (همان گونه که) ما در برابر اعمال شما مسؤول نیستیم!» (25)

بگو: «پروردگار ما همه ما را جمع می‏کند، سپس در میان ما بحق داوری می‏نماید (و صفوف مجرمان رااز نیکوکاران جدا می‏سازد)، و اوست داور (و جداکننده) آگاه!» (26)

بگو: «کسانی را که بعنوان شریک به او ملحق ساخته‏اید به من نشان دهید! هرگز چنین نیست! (او شریک و شبیهی ندارد)، بلکه او خداوند عزیز و حکیم است! (27)

و ما تو را جز برای همه مردم نفرستادیم تا (آنها را به پاداشهای الهی) بشارت دهی و (از عذاب او) بترسانی; ولی بیشتر مردم نمی‏دانند! (28)

می‏گویند: «اگر راست می‏گویید، این وعده (رستاخیز) کی خواهد بود؟!» (29)

بگو: «وعده شما روزی خواهد بود که نه ساعتی از آن تاخیر می‏کنید و نه (بر آن) پیشی خواهید گرفت!» (30)

کافران گفتند: «ما هرگز به این قرآن و کتابهای دیگری که پیش از آن بوده ایمان نخواهیم آورد!; س‏ذللّه اگر ببینی هنگامی که این ستمگران در پیشگاه پروردگارشان (برای حساب و جزا) نگه داشته شده‏اند در حالی که هر کدام گناه خود را به گردن دیگری می‏اندازد (از وضع آنها تعجب می‏کنی)! مستضعفان به مستکبران می‏گویند: «اگر شما نبودید ما مؤمن بودیم!» (31)

(اما) مستکبران به مستضعفان پاسخ می‏دهند: «آیا ما شما را از هدایت بازداشتیم بعد از آنکه به سراغ شما آمد (و آن را بخوبی دریافتید)؟! بلکه شما خود مجرم بودید!» (32)

و مستضعفان به مستکبران می‏گویند: «وسوسه‏های فریبکارانه شما در شب و روز (مایه گمراهی ما شد)، هنگامی که به ما دستور می‏دادید که به خداوند کافر شویم و همتایانی برای او قرار دهیم!» و آنان هنگامی که عذاب (الهی) را می‏بینند پشیمانی خود را پنهان می‏کنند (تا بیشتر رسوا نشوند)! و ما غل و زنجیرها در گردن کافران می نهیم; آیا جز آنچه عمل می‏کردند به آنها جزا داده می‏شود؟! (33)

و ما در هیچ شهر و دیاری پیامبری بیم‏دهنده نفرستادیم مگر اینکه مترفین آنها (که مست ناز و نعمت بودند) گفتند: «ما به آنچه فرستاده شده‏اید کافریم!» (34)

و گفتند: «اموال و اولاد ما (از همه) بیشتر است (و این نشانه علاقه خدا به ماست!); و ما هرگز مجازات نخواهیم شد!» (35)

بگو: «پروردگار من روزی را برای هر کس بخواهد وسیع یا تنگ می‏کند، (این ربطی به قرب در درگاه او ندارد); ولی بیشتر مردم نمی‏دانند! (36)

اموال و فرزندانتان هرگز شما را نزد ما مقرب نمی‏سازد، جز کسانی که ایمان بیاورند و عمل صالحی انجام دهند که برای آنان پاداش مضاعف در برابر کارهایی است که انجام داده‏اند; و آنها در غرفه‏های (بهشتی)در (نهایت) امنیت خواهند بود! (37)

و کسانی که برای انکار و ابطال آیات ما تلاش می‏کنند و می‏پندارند از چنگ قدرت ما فرار خواهند کرد، در عذاب (الهی) احضار می‏شوند! (38)

بگو: «پروردگارم روزی را برای هر کس بخواهد وسعت می‏بخشد، و برای هر کس بخواهد تنگ (و محدود) می‏سازد; و هر چیزی را (در راه او) انفاق کنید، عوض آن را می‏دهد (و جای آن را پر می‏کند); و او بهترین روزی‏دهندگان است!» (39)

(به خاطر بیاور) روزی را که خداوند همه آنان را بر می‏انگیزد، سپس به فرشتگان می‏گوید: س‏خ‏للّهآیا اینها شما را پرستش می‏کردند؟!» (40)

آنها می‏گویند: «منزهی (از اینکه همتایی داشته باشی)! تنها تو ولی مائی، نه آنها; (آنها ما را پرستش نمی‏کردند) بلکه جن را پرستش می‏نمودند; و اکثرشان به آنها ایمان داشتند!» (41)

(آری) امروز هیچ یک از شما نسبت به دیگری مالک سود و زیانی نیست! و به ظالمان می‏گوییم: «بچشید عذاب آتشی را که تکذیب می‏کردید!» (42)

و هنگامی که آیات روشنگر ما بر آنان خوانده می‏شود، می‏گویند: «او فقط مردی است که می‏خواهد شما را از آنچه پدرانتان می‏پرستیدند بازدارد!» و می‏گویند: «این جز دروغ بزرگی که (به خدا)بسته شده چیز دیگری نیست!» و کافران هنگامی که حق به سراغشان آمد گفتند: س‏خ‏للّهاین، جز افسونی آشکار نیست!» (43)

ما (قبلا) چیزی از کتابهای آسمانی را به آنان نداده‏ایم که آن را بخوانند (و به اتکای آن سخنان تو را تکذیب کنند)، و پیش از تو هیچ بیم‏دهنده ( پیامبری ) برای آنان نفرستادیم! (44)

کسانی که پیش از آنان بودند (نیز آیات الهی را) تکذیب کردند، در حالی که اینها به یک دهم آنچه به آنان دادیم نمی‏رسند! (آری) آنها رسولان مرا تکذیب کردند; پس ببین مجازات من (نسبت به آنها) چگونه بود! (45)

بگو: «شما را تنها به یک چیز اندرز می‏دهم، و آن اینکه: دو نفر دو نفر یا یک نفر یک نفر برای خدا قیام کنید، سپس بیندیشید این دوست و همنشین شما ( محمد) هیچ گونه جنونی ندارد; او فقط بیم‏دهنده شما در برابر عذاب شدید (الهی) است!» (46)

بگو: «هر اجر و پاداشی از شما خواسته‏ام برای خود شماست; اجر من تنها بر خداوند است، و او بر همه چیز گواه است!» (47)

بگو: «پروردگار من حق را (بر دل پیامبران خود) می‏افکند، که او دانای غیبها (و اسرار نهان) است.» (48)

بگو: «حق آمد! و باطل (کاری از آن ساخته نیست و) نمی‏تواند آغازگر چیزی باشد و نه تجدیدکننده آن!» (49)

بگو: «اگر من گمراه شوم، از ناحیه خود گمراه می‏شوم; و اگر هدایت یابم، به وسیله آنچه پروردگارم به من وحی می‏کند هدایت می‏یابم; او شنوای نزدیک است !» (50)

اگر ببینی هنگامی که فریادشان بلند می‏شود اما نمی‏توانند (از عذاب الهی) بگریزند، و آنها را از جای نزدیکی (که حتی انتظارش را ندارند) می‏گیرند (از درماندگی آنها تعجب خواهی کرد)! (51)

و (در آن حال) می‏گویند: «به حق ایمان آوردیم!»، ولی چگونه می‏توانند از فاصله دور به آن دسترسی پیدا کنند! (52)

آنها پیش از این (که در نهایت آزادی بودند) به آن کافر شدند و دورا دور، و غائبانه (و بدون آگاهی). نسبت‏های ناروا می‏دادند. (53)

(سرانجام) میان آنها و خواسته‏هایشان جدایی افکنده شد، همان گونه که با پیروان (و هم‏مسلکان) آنها از قبل عمل شد، چرا که آنها در شک و تردید بودند! (54)